درود خداوند بر زنان'زنانى كه در ايـن انقلاب و در دفاع از ميهن به درجه والاى شهادت نايل شـده اند. زنان و مردان و كـودكان نمـونه اى كه در زيـر بمبـارانها و از بستـر بيمارستـانها سـرود شهادت سـر مـى دهنـد و با دست و پاى قطع شـده بازگشت به جبهه هاى انسان ساز را آرزو مى كنند, فوق آنچه ما تصـور مى كنيـم ... اينان در ميدان خـون و شهادت راه حق را يافته اندو. از خيل عظيـم شهداى دفاع مقـدس, مـى تـوان به شهيـدان دفاع مظلـومانه خـرمشهر اشاره كرد. شهناز حاجـى شاه سرانجام به همراه يكـى از همرزمانـش به نام شهنـاز محمـدى در هيـإت قـرآن مقـابل دفتـر حزب جمهورى اسلامـى در خيابان چهل مترى خرمشهر به شهادت رسيـد و از حسيـن كه در روز دوم آبانماه 1359 در نزديكى فرماندارى به ايـن فوز عظيم نايل شـد, سبقت گرفت. هنـوز صـداى غمآلـود مادر شهيـدان شهناز, محسـن و حسيـن حاجى شاه در گوشمان است كه مى گفت: خودم قبر شهناز را در محل ورودى پـادگان دژ كنـدم ... مـن از تـرس اينكه جنازه دخترم به دست دشمـن بيافتـد, او را به خاك سپردم. داخل قبـر او شدم و كفـن را از رويش به كنارى زدم. او را بوسيدم و بعد خاكها را به روى تازه گلـم ريختـم. اما پيكر حسيـن كه به شهيـدان كربلا پيـوست, تا زمان آزادى خرمشهر پيـدا نشـد))..زنان پيروز ما بـراى شهادت رفتند. عاشق شهادت بـودنـد و مرگ در بستر شرم داشت كه قدم پيش بگذارد.
زنان مسلمان ايراني با الهام از تعاليم اسلامي با شجاعت و شهامت وصف ناشدني، در صحنه هاي مختلفي حتي در ميدانهاي رزم حضور يافتند. خواهران بسيج و سپاه خرمشهر از جمله زناني بودند كه در منطقه عملياتي باقي ماندند و به كارهايي از جمله حفاظت از انبار مهمات و رساندن آن به رزمندگان اسلام، كندن سنگر، تهيه و طبخ غذا براي رزمندگان مشغول شدند. زنان غيور و شجاع ايراني گاه با دست خالي و يا چوبدستي مزدوران بعثي را به اسارت گرفتند. يك شيرزن سوسنگردي با چوبدستي خود چند سرباز عراقي را به اسارت گفت و قهرمان ديگري تعدادي از آنان را در يك اتاق محبوس كرد و به سربازن اسلام تحويل داد. آنان در شهرهاي مرزي دليرانه مقاومت كردند گويي ترس را از ياد برده بودند و فقط به حق مينديشيدند و بس.آنان آيينه تمام نماي ايثار و فداكاري و اسطوره هاي شهادت و شهامت بودند، فرار از دشمن براي ايشان مفهومي نداشت و بر اين عقيده بودند كه تا آخرين نفس نبايد پشت به دشمن كرد. شيرزنان سلحشور ايراني خاطره مجاهدات و فداكاريهاي زنان مجاهد صدر اسلام را زنده كردند آنان تا سرحد جانبازي و شهادت پيش ميرفتند و آرزوي شهادت داشتند. در حالات مرحومه فهيمه بابائيانپور، همسر شهيد غلامرضا صادقزاده، گفته اند كه وقتي امام خميني از فهيمه براي جاري ساختن صيقه عقد درخواست وكالت كردند، فهيمه با كلامي رسا به امام عرض كرد: جواب مثبت من مشروط است! اطرافيان با تعجب پرسيدند: چه شرطي؟ فهيمه به امام گفت: "به شرط دعاي شما براي شهادت هر دوي ما در اين دنيا و قبول شفاعت ما در آخرت." همين روحيه شهادت طلبي است كه امام خميني را به پيروزي مطمئن مي سازد و مي فرمايد: "من هر وقت بانوان محترم را مي بينم كه با عزم و اراده قاطع در راه هدف ما حاضر به همه طور زحمت بلكه شهادت هستند، مطمئن ميشوم كه اين راه به پيروزي منتهي مي شود." و نيز مي فرمايد: "... بعضي از خانمها قسم ميدهند كه شما دعا كنيد كه ما شهيد بشويم من دعا ميكنم كه آنها ثواب شهادت را ببرند و پيروز بشوند."
راويان خرمشهر حكايت مي كنند:
((در خـرمشهر خـواهري بـود به نام زهره حسينـي. او در هفته اول جنگ پدر شهيدش را با دستهاي خـود دفـن كرد. در روز يازدهـم مهر 1359 هـم بـدن قطعه قطعه شـده بـرادرش علـي را كه در مــــدرسه ((دريابـد رسايـي)) به شهادت رسيـد. خـداونـد به زهره حسينـي و خـواهـرش چنان تحملـي داده بـود كه كارشـان در گلزار شهدا دفـن شهيدان و نگهبانـي جنازه ها شـده بـود.
هاشمی رفسنجانی:مردم رفسنجان در هشت سال دفاع مقدس بسیار ایثار کردند